تاثیر تزریق آنتی‌ بیوتیک در بروز عفونت‌

گسترش روزافزون مقاومت‌های میکروبی، پیشرفت فناوری و به دنبال آن بهره‌گیری از ابزارها و روش‌های تهاجمی برای تشخیص و درمان بیماران، وقوع بیماران نوپدید و بازپدید با الگوهای ناشناخته انتقال همگی در زمره عوامل مسبب بقا و گسترش عفونت‌های بیمارستانی هستند.

شفقی

در پژوهشی که در خصوص "نظام مراقبت عفونت‌های بیمارستانی در ایران" توسط  تیم پژوهشگران متشکل از سنا عیب‌پوش (استادیار اپیدمپولوژی) و بابک عشرتی (دانشیار اپیدمپولوژی) انجام شده، آمده است:« بروز عفونت‌های بیمارستانی در کشورهای توسعه یافته صنعتی یک مورد از هر 20 بیمار و در کشورهای در حال توسعه بین 25 تا 30 درصد در بیماران بستری گزارش شده است. همچنین به دلیل خصایص بیولوژیک پاتوژن‌های مسبب عفونت‌های بیمارستانی نظیر مقاومت آنتی‌بیوتیکی و قدرت بیماری‌زایی بالا و حساسیت و ضعف بیماران بستری همواره ارتباط تنگاتنگی بین عفونت‌های بیمارستانی و مرگ ‌ومیر وجود دارد.»

محققان می‌گویند:« عفونت‌های بیمارستانی عوارض متعددی نیز به همراه دارند نظیر افزایش مرگ‌ومیر و افزایش طول مدت بستری و تحمیل هزینه‌های اقتصادی بر بیمار و نظام سلامت پیامدهای دیگر عفونت‌های بیمارستانی هستند.

اهداف برنامه مراقبت و کنترل عفونت‌های بیمارستانی در ایران شامل کاهش مرگ‌ومیر، ابتلا و عوارض ابتلا به عفونت‌های بیمارستانی، کاهش هزینه‌های بیمارستانی از طریق میانگین بستری و کاهش مداخلات درمانی، تامین و حفظ و ارتقاء سلامت افراد جامعه و رضایتمندی آنان از طریق کنترل عفونت‌های بیمارستانی است.»

در این پژوهش آمده است:« رویکرد متخصصین بالینی به بیماران چالش‌هایی را برای اجرای برنامه به همراه داشته است. تجویز آنتی‌بیوتیک در بدو بستری بیمار به صورت روتین توسط متخصص بالینی انجام می‌پذیرد. این امر از سه جهت بر کیفیت و کمیت داده‌های نظام مراقبت اثرگذار است. نخست، از طریق کاهش سطح ایمنی بیمار به دنبال مصرف آنتی‌بیوتیک، احتمال اکتساب عفونت در دوره بستری افزایش خواهد یافت که این امر خود منجر به افزایش شمار موارد عفونت‌های بیمارستانی می‌شود.

دوم، دریافت آنتی‌بیوتیک می‌تواند علائم عفونت را مخفی کرده و منجر به گزارش نتایج منفی کشت میکروبی شود که این موارد می‌تواند منجر به کم‌شماری موارد عفونت‌های بیمارستانی شود.

صالحی

سوم، مصرف بی‌رویه و غیر منطقی آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند احتمال رخداد مقاوت میکروبی را افزایش داده و این امر به نوبه خود می‌تواند بر شمار مقاومت‌های میکروبی اکتسابی از بیمارستان اثرگذار باشد.»

در نتایج  این پژوهش آمده است:« برنامه در بعد بیماریابی و تعداد بیمارستان‌های تحت پوشش سیر صعودی داشته است. کم‌شماری بیماران کماکان یک چالش است. چالش‌هایی در بعد علمی و اجرایی ، نظیر حمایت ناکافی دانشگاه‌ها از بیمارستان‌ها جهت اجرای برنامه، روند کند به روز رسانی دستورالعمل‌ها و عدم هماهنگی بین بخشی وجود دارد. علاوه بر این تشویق پزشکان به مشارکت موثر در برنامه و انجام مطالعات دوره‌ای شیوع سنجی و مطالعات آینده‌نگر به منظور برآورد نرخ بروز عفونت‌های بیمارستانی می‌تواند منجر به بهبود عملکرد نظام و گردآوری داده‌های با کیفیت شود.»